#News
PAPIKJAN ET HRANOTNERN HIANALI ZENKA
Hla mi hat kalashnikov tvek zer@ tenank kara kandi havki te kkci votin
Зинворнера арцнумен , Минчев ербек мер Аруна ццелу , клирнерс ццек
Կարելի էր պարզապես սրանց ձրիակեր անվանել, սակայն այսքան մարդու կյանք կերած, հայրենակործան ու ազգակործան պատուհասների համար դա կոմպլիմենտ կլինի..Եթե սրանց պետության հաշվին պետք է բժիշկ հատկացնել, ապա դա պետք է լինի միայն դատաբժիշկ։ Սրանց պատիժը չպետք է շատ ուշանա...Իմացա Ազգային ժողովում Նիկոլ Փաշինյանի արված հայտարարությունների մասին։ Այդ կապակցությամբ ընդամենը կարող եմ վերահաստատել այն, ինչ բազմիցս ասել եմ` 2008-ին սեղանին դրված փաստաթուղթը ամենահայանպաստ լուծումներն էր ենթադրում, որը հմուտ օգտագործման դեպքում կհանգեցներ Արցախի ինքնորոշման՝ միջազգայնորեն ճանաչելի իրացմանը։ Դեռ 2018-ին անգամ Նիկոլ Փաշինյանը ստացել էր այնպիսի բանակցային ժառանգություն, որ այն չարհամարհելու, զրոյական կետից չսկսելու եւ հանցավոր ինքնավստահություն չդրսեւորելու դեպքում ոչ միայն կարող էր բացառել պատերազմը, այլեւ հենց այդ փաստաթղթերում առկա դրույթների վրա հենվելով՝ հասնել Հայաստանի համար ընդունելի լուծումների: Իրականում նույնիսկ ամենամեծ զիջումների դեպքում լուծումը կլիներ անհամեմատ ավելի լավը, քան այն ընտրությունը կամ նույնիսկ ընտրության բացակայությունը, ինչին հանգեցրել է գործող իշխանության փորձի ու գիտելիքի բացը։
Այսօր, դժբախտաբար, նույն համառ տգիտությունը շարունակվում է։ Իշխանություններն իրենց վարած քաղաքականության արդյունքում մեզ դրել են անելանելի երկընտրանքի առաջ՝ ընդունել Ադրբեջանի ամենամաքսիմալիստական պահանջները, եթե ոչ՝ պատերազմ։
Մարտնչող համառության հետ բանավիճելն անիմաստ է։
Դատելով դիվանագիտական վերջին օրերի ակտիվությունից եւ հայտարարություններից՝ այսօր սեղանի վրա են Ադրբեջանի երեք պահանջները՝ Ղարաբաղի ճանաչումը Ադրբեջանի մաս, միջանցքը, սահմանազատման խնդիրը, այսինքն՝ անկլավները։
Հայկական կողմն այդպես էլ չկարողացավ ընդլայնել այս՝ բացառապես ադրբեջանական օրակարգը։
Դիվանագիտական առեւտուրը կարծես թե գնում է հենց այս եռանկյունու շրջանակում, որտեղ հայկական կողմի մոտեցումն է Ղարաբաղը Ադրբեջանի մաս ճանաչելով՝ Ադրբեջանին դրդել հրաժարվել միջանցքից եւ անկլավներից։ Բնականաբար, այս մոտեցման իրականացումը կլինի Արցախի վերջնական կորստի ամենակարճ ճանապարհը։
Թեկուզեւ ժամանակի առումով արդեն ուշ է, ես, համենայն դեպս, կարծում եմ, որ Պրահայում Փաշինյանը նախ պետք է խուսափի փաստաթուղթ ստորագրելու ժամկետների պարտադրանքից, ապա ամեն կերպ փորձի դուրս գալ Ադրբեջանի թելադրած եւ պարտադրած ու ոչ մի լավ տեղ չտանող այդ օրակարգից եւ փակ շրջանակից։ Բանակցային այս օրակարգն այնքան նեղ ու միակողմանի է, որ սեղանի վրա առկա հարցերի շուրջ որեւէ առեւտուր միանշանակ լինելու է ի վնաս Հայաստանի։
Հայաստանը պետք է կարողանա բանակցային սեղանին դնել իր օրակարգային խնդիրները, այդ թվում՝ Շուշիի եւ Հադրութի ճակատագրի, Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի, Հայաստանի ինքնիշխան տարածքից ադրբեջանական զորքերի դուրսբերման եւ գերիների վերադարձի խնդիրները։ Այս հարցերն անպայմանորեն հենց Պրահայում պետք է դնել սեղանին՝ բանակցային օրակարգը եռանկյունուց դարձնելով բազմանկյուն, ինչը լայն հնարավորություններ կստեղծի բանակցային գործընթացում առավել արդյունավետ ելքեր որոնելու։
Զինված ուժերի մինիստրը Դեբիլ, Ալեն Սիմոնյանը Գ7 ու վիբրատորների մեծ սիրահար, վարչապետ կոչվածը թրքամետ, հայատյաց, նարկոման, դավաճան, Բոզի վիժվածք, Հայաստանում առաջ բոզերը քիչ էին, հիմա որտեղից էսքան շատ Բոզի վիժվածքներ...